Damnoen Saduak - Pływający Targ

Zwiedzając okolice stolicy Tajlandii, koniecznie musimy odwiedzić ten jedyny w swoim rodzaju bazar. Do niedawna – nim powstały asfaltowe drogi i supermarkety – podobnych targów było w samym Bangkoku i jego okolicach znacznie więcej. Dziś wiele z nich organizowanych jest jeszcze w ramach atrakcji dla turystów, jednakże ten w Damnoen Saduak uchodzi za jeden z nielicznych, oryginalnych pływających targów, jakie zachowały się jeszcze w Tajlandii.(tekst Itaka katalog)

Park Narodowy Erawan

Park znajduje się w zachodniej Tajlandii, około 200 km na północny zachód od stolicy kraju, Bangkoku. Ograniczony jest rzekami Khwae Noi od zachodu i Khwae Yaiod wschodu. Na zachód od parku położony jest Park Narodowy Sai Yok. Na północ usytuowane jest jezioro Sinakharin.

Park obejmuje wapienne wzgórza Tenasserim położone na wysokości od 165 do 996 m n.p.m. Przepływa przez niego wiele strumieni mających źródła na wzgórzach. W zachodniej części parku płyną strumienie Mong Lai oraz Omtala, które łączą się ze sobą powyżej wodospadu Erawan. Potok Sadae przepływa przez północną partię parku uchodząc w pobliżu tamy Sinakharindra. Po wschodniej stronie parku strumień Nong Kop dołącza do rzeki Sai Yok, po czym ich wody tworzą wodospad Sai Yok. Wiele małych strumieni przepływa przez południową część parku, w tym potok Khao Phang, który po drodze przepływa przez wodospad o tej samej nazwie.(tekst Itaka katalog)

Most na rzece Kwai

Dwie godziny drogi od Bangkoku leży Kanchanaburi, niewielka miejscowość w dżungli, obowiązkowy punkt na turystycznej mapie Tajlandii. Przed ponad 70 laty japońscy okupanci zorganizowali tu obóz przejściowy dla zmuszanych do pracy jeńców. Byli oni stąd przerzucani do obozów stworzonych wzdłuż budowanej linii kolejowej z Bangkoku do Rangunu. W mieście znajdował się także szpital jeniecki, w którym przebywało kilka tysięcy pacjentów.

Dziś Kanchanaburi to centrum "historycznego przemysłu" odwiedzane przez dziesiątki tysięcy turystów. Wszyscy zmierzają w stronę rzeki. Do mostu, który - jak przed laty - łączy brzegi rzeki. Patrzą i pytają: "Czy to ten sam most, który budowali jeńcy?". Wygląda zwyczajnie - betonowe podpory, metalowe przęsła. Po amerykańskim bombardowaniu z 1945 roku wymieniono dwa środkowe przęsła. Dziś jedne są bardziej owalne, drugie - kanciaste.(tekst Itaka katalog)

Ayutthaya

Miasto powstało w roku 1351 (po zniszczeniu Lop Buri przez epidemię ospy), a jego założycielem był król Ramathibodi I. Ayutthaya szybko rozwinęła się do dużego miasta handlowego ze szlakami do Chin i Indii, a do XV wieku tutejsi władcy podporządkowali sobie większą część terytorium współczesnej Tajlandii. Na przełomie XVII i XVIII wieku mieszkało tu około miliona osób, czyli tyle co w Londynie i Paryżu razem wziętych. Miasto poprzecinane było siecią kanałów, a część populacji żyła na łodziach. Zamieszkiwali tu kupcy wielu narodowości, w tym Chińczycy, Portugalczycy, Holendrzy, Anglicy i Francuzi. W 1657 roku miasto odwiedził także polski misjonarz Michał Boym. Handlowano ryżem, przyprawami, drewnem i skórami. Ayutthaya zachowała niezależność aż do 1767/1768 roku, kiedy została zrujnowana przez wojska birmańskie. Opuszczone miasto powoli zarosło dżunglą, jednak tutejszy styl architektoniczny był inspiracją dla budowniczych pałaców w Bangkoku.(tekst Itaka katalog)

Świątynia Leżącego Buddy

Wat Pho  – świątynia buddyjska w dzielnicy Phra Nakhon w Bangkoku. Znana jest także jako Wat Phra Chetuphon (tajski: วัดพระเชตุพน), Świątynia Leżącego Buddy (czasem opisywana jako Świątynia Odpoczywającego Buddy).
Wat Pho jest jedną z największych (powierzchnia: 80.000m²) i najstarszych świątyń buddyjskich w Bangkoku. Znajduje się w niej ponad tysiąc wizerunków Buddy, w tym słynny Leżący Budda.(tekst Itaka katalog)

Złoty Budda

 Największy na świecie posąg Buddy, zrobiony ze złota, znajdujący się na terenie świątyni Wat Traimit w Bangkoku. Ma wysokość 3 m, waży ponad 5 ton. Przedstawia Buddę w pozycji siedzącej, z rękami ułożonymi w tzw. bhumisparśa-mudra.Posąg wykonano prawdopodobnie w Ayutthaya w okresie Sukhothai (1238-1370). Podczas najazdu birmańskiego w XVIII w. w celu zabezpieczenia go przed zrabowaniem został pokryty warstwą gipsu i przewieziony do Bangkoku. Pozostawał w zapomnieniu przez 200 lat, złoty posąg odkryto przypadkowo w XX w. podczas prac renowacyjnych. Ponieważ świątynia nie dysponowała odpowiednio dużym pomieszczeniem, przez następne 20 lat posąg pozostawał na zewnątrz pod prostym zadaszeniem z blachy. W latach 50. XX wieku wzniesiono specjalnie odpowiedni budynek. (tekst Itaka katalog)

Świątynia Szmaragdowego Buddy

Wat Phra Kaew (Świątynia Szmaragdowego Buddy) – potoczna nazwa najświętszej w Tajlandii świątyni buddyjskiej, nazwa oficjalna to วัดพระศรีรัตนศาสดาราม Wat Phra Sri Rattana Satsadaram. Znajduje się w historycznym centrum Bangkoku, w dzielnicy Phra Nakhon, na terenie Wielkiego Pałacu.

Została wybudowana w 1782 r. Mieści wiele posągów Buddy ze złota, srebra i kamienia, nad wszystkim góruje szmaragdowy Budda na złotym cokole z baldachimem o pięciu parasolach oraz naturalnej wielkości Budda z lanego złota, ważący 75 kg, rzeźbiony i zdobiony drogimi kamieniami. Posadzka świątyni pokryta jest w całości płytkami ze srebra, ściany zaś interesującymi malowidłami, przedstawiającymi sceny z życia Buddy.(tekst Itaka katalog)